O türkünün nakaratı şöyledir:
Sen kalem ol ben kağıt,
Yaz beni yarim yarim,
Çiz beni yarim yarim,
Çöz beni yarim yarim
İnsanın "ben" oluşu trajedinin de başlangıcıdır. Bir bütünlük olarak kendini duymak, o bütünlüğü ne pahasına olursa olsun koruma çabası demektir. Koruyup dururken koruduğun varlıktan usanırsın; korumayı bırakamayışın arsız kılar seni...
Bir "ben" arsızlığını, ancak başka bir "ben" olmanın cazibesi için terk edebilir insan! Aşk, beni yeniden yazacak, çizecek, çözecek, ama bir de yeniden kuracak bir başka "ben" bulma çabasıdır.
Saçılma korkusu, aşk duygusunun ilk nedenidir.
Uygarlığımız bu korkuyu yenmenin ne demek olduğunu hiç anlayamadı.
Oysa...
Bütünlük olmaksızın var olmak fikri, uygarlığın aşk ve arzuyu melankolik duygu durumlarından uzaklaştırmasına olanak verecek. Eros, Tanrı'da çözülecek, ya da Doğa'da eriyecek.
O zaman, felsefe de ozanların bilgeliğine erişecek: Çöz beni... ve öylece bırak.
[20.04.2009]